رجعت در لغت به معنى بازگشت و در اصطلاح به معنى «بازگشت گروهى از مومنان خالص و عده اى از کفار و منافقان فاجر محض پیش از قیامت و بعد از ظهور امام زمان علیه السلام به این جهان» است.

در میان شیاطین جن،ّ فرد خاصّی وجود دارد که در شیطنت مقام عالی دارد و او همان ابلیس است. شیطان سمبل التقاط خیر و شرّ در عالم است و ما باید مراقب خویشتن باشیم، نپنداریم اگر خداوند توفیقی عطا فرموده و ما چند روزی در راه درستی گام برداشتیم تا پایان چنان خواهیم ماند، جهان عرصة دگرگونی‌هاست، آدمی تا زنده است و بر راستای باریک روزگار می‌گذرد، احتمال سقوط دارد. درود بر بزرگانی که هماره از سوء خاتمه و بدی عاقبت، بیش از هر چیزی هراسیدند و همواره دعا می‌کردند که عاقبت به خیر گردند. «اللهّم اجعل عواقب امورنا خیراً».

احادیثى در خصوص مصر در عصر ظهور امام مهدى(علیه السلام) وارد شده است اما احادیث ضعیفى نیز دارد . برخى مربوط به جنبش فاطمى ها و ورودشان به مصر و سرزمین هاى شام است که برخى راویان آنها را با احادیث مربوط به خروج سفیانى و ظهور مهدى(علیه السلام)آمیخته اند . برخى از این احادیث صحیح است و اهالى مصر و نجیبان مصرى را که از یاران ویژه امام مهدى اند ، ستوده اند و مى گویند : امام مهدى(علیه السلام) مصر را منبر جهانى اسلام مى کند...

اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان که نامش «مهدى» و از اولاد پیامبر اسلام است، مورد اتّفاق همه فرقه هاى اسلامى است. صاحب کتاب عون المعبود که شرح کتاب سنن ابى داوود است، مى نویسد:
بدان که در طول اعصار، مشهور بین همه اهل اسلام، این است که حتماً، در آخرالزمان، مردى از اهل بیت(علیهم السلام) ظهور مى کند که دین را یارى، و عدل را آشکار مى کند… نامش، مهدى است و عیسى، بعد از مهدى یا هم زمان با مهدى، نزول، و او را در کشتن دجال یارى، و در نماز به او اقتدا مى کند.

تمام منابع حدیثى اتفاق نظر دارند که اهالى شرق ( ایرانیان ) انقلاب مى کنند که آن انقلاب ، راه را براى ظهور مهدى(علیه السلام) هموار مى کند . اینان « اصحاب رایات السود ; لشکرى با پرچم هاى سیاه » معرفى شده اند که پیشاهنگان دولت مهدى و سرسپردگان حکومت اویند ...